دلگير:

چونان بيوه زني فرتوت و شکسته ،

پنج و نيم پنج شنبه اي،

به شست و شوي سنگ گوري آشنا.

چه لذتي دارد برايت اين تماشا ، خداوند؟!

دلگير:

چونان مادري داغدار ،

 پنج و نيم همان پنج شنبه،

چند سنگ آنسوتر،چند گور آنسوتر ، چند داغ آنسوتر.

              حوصله ها داري خداوند...

 دلگيرم از اين خاک غريب:

که نه ميدانم چگونه در نهادم نهاده شد و

نه ميدانم چگونه در نهادش نهاده شدم.

                      خوش به حالت که مي داني خداوند

                      خوش به حالت که تنهايي خداوند

                      خوش به حالت که خداوندي خداوند

(از کتاب خانه ی پدری من.کار مشترکی با محسن محمدرضاخانی)